Αυτοκίνητο Renault 4L

Παρουσιάστηκε το 1961 στο Παρισινό Σαλόνι Αυτοκινήτου, σαν ο αντικαταστάτης του Renault 4 CV. Βέβαια, η σχεδιαστική και κατασκευαστική φιλοσοφία ήταν εντελώς διαφορετική, αφού από την πίσω τοποθέτηση του κινητήρα και την πίσω κίνηση, η Renault περνούσε στον κινητήρα και την κίνηση εμπρός. Απετέλεσε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του εργοστασίου, αφού έμεινε στην παραγωγή για περισσότερες από 3 δεκαετίες, κερδίζοντας τον τίτλο του "blue jean" της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αντιπροσώπευε τις προσδοκίες των αυτοκινητιστών που συνειδητά ζητούσαν ένα πρακτικό, λειτουργικό και προσιτό στην τιμή αυτοκίνητο, που θα ήταν εξίσου απλό και στη συντήρηση. Εμπνευστής του "προϊόντος" ήταν ο Pierre Dreyfus, αντιπρόεδρος της Renault μετά τον πόλεμο, που μαζί με μια ομάδα τεχνικών και σχεδιαστών κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα ανέλπιστα ικανό και πολυχρηστικό αυτοκίνητο, που μπορούσε να πηγαίνει οπουδήποτε και οποτεδήποτε, αλλά και να κάνει οτιδήποτε. Αν και αρχικά προβλεπόταν να τοποθετηθεί κάποιος κινητήρας με χωρητικότητα όχι πάνω από 600 κ.ε., τελικά υιοθετήθηκε η λύση του ήδη δοκιμασμένου των 747 κ.ε. που φορούσε το 4 CV, ενώ αργότερα τοποθετήθηκαν και οι μεγαλύτεροι κινητήρες του εργοστασίου, με τα 845 και 956 κ.ε. και ιπποδυνάμεις από 24 έως 34 HP. Το σχήμα του αυτοκινήτου αντανακλούσε αφ΄ ενός τον προορισμό και τις ανάγκες που κάλυπτε και αφ' ετέρου τις τεχνικές προδιαγραφές που είχαν τεθεί. Μολονότι για πολλούς θεωρήθηκε "άσχημο", η επιτυχία του έβαλε νέα σχεδιαστικά και κατασκευαστικά στάνταρς, ενώ το πρωτοποριακό - για την εποχή του - κλειστό κύκλωμα ψύξης υιοθετήθηκε στη συνέχεια από όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες. Η κατασκευαστική του καριέρα τερματίστηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1994, με παραγωγή εντός και εκτός Γαλλίας, ύστερα από συνολικά 8.135.424 μονάδες.