ROBOT CAMERA

Lens: Carl Zeiss Jena Nr 2516035, Biotar, 1:2, f = 4 cm
Diaphragm rates: 2, 2.8, 4, 5.6, 8, 11, 16
Speed rates: B, 2, 5, 10, 25, 50, 100, 250, 500

Κουρδιστή με αυτόματη προώθηση φίλμ.

Γύρω στο 1930 ο Heinz Kilfitt, ωρολογοποιός, σχεδίασε μία φωτογραφική μηχανή που χρησιμοποιούσε φιλμ των 35mm. Κάθε λήψη της νέας φωτογραφικής μηχανής είχε διαστάσεις 24mm x 24mm και όχι 24mm x 36 mm όπως η Leica. Το αποτέλεσμα ήταν το φιλμ των 36 λήψεων -στη Leica- να δίνει 50 λήψεις. Αν και η καινούρια μηχανή απορρίφθηκε από την Kodak  και την Agfa, κατάφερε να βγει στην παραγωγή χάρη στον Hans Berning που ίδρυσε την εταιρία Otto Berning το 1934. Η πρώτη μηχανή που παράχθηκε, προωθούσε αυτόματα το φιλμ και έδινε τη δυνατότητα  λήψης 4 καρέ το δευτερόλεπτο. Με το πάτημα του κουμπιού λήψης, το μεταλλικό φύλλο –ασπίδα φωτός άνοιγε, ο μεταλλικός φωτοφράκτης διέγραφε μια πλήρη περιστροφή στο χρόνο που αντιστοιχούσε στην επιλεγμένη ταχύτητα, εκθέτοντας το φιλμ. Με την απελευθέρωση του κουμπιού λήψης, η ασπίδα φωτός επέστρεφε στη θέση της, το φιλμ τυλιγόταν στο καρούλι - ώστε να είναι έτοιμο για την επόμενη λήψη- και ο φωτοφράκτης «όπλιζε».  Η ταχύτητα του φωτοφράκτη και η προώθηση του φιλμ πραγματοποιούταν χάρη στον μηχανισμό με ελατήριο που είχε σχεδιάσει ο ωρολογοποιός Kilfitt.  Οι ταχύτητες ήταν από 1 sec μέχρι 1/500 sec. Δεν υπήρχε δυνατότητα εστίασης, αλλά σύμφωνα με τον σχεδιαστή δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο: με τα κατάλληλα διαφράγματα του φακού των 40mm, και εφόσον η απόσταση του αντικειμένου δεν ήταν υπερβολικά μικρή, οι φωτογραφίες έβγαιναν εστιασμένες. Για την επιλογή του κατάλληλου διαφράγματος, πάνω στο φακό ήταν αποτυπωμένη η κλίμακα του βάθους πεδίου με διαφορετικά χρώματα για διαφορετικά διαφράγματα. Το «σώμα» της μηχανής ήταν από ανοξείδωτο ατσάλι.

Φακός Carl Zeiss Jena Biotar 40mm f 1:2, no 2516035, ταχύτητες Β, 2, 500. Φιλμ 135mm.