Φορητή Γραφομηχανή Royal P Σε Κουτί

Γύρω στα 1920, αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καταγράφεται αυξανόμενη ζήτηση για μικρές, φορητές γραφομηχανές. Η μοναδική εταιρεία που έχει διαθέτει μικρές φορητές γραφομηχανές είναι η Corona. Οι μεγάλες εταιρείες (Underwood, Remington) βιάστηκαν να ανταποκριθούν. Η Royal δεν θα έμενε απλός θεατής, οι Hess και Myers έχουν ήδη σχεδιάσει την δική τους φορητή γραφομηχανή. Όμως θέλουν να τελειοποιήσουν τη μηχανή τους ώστε αν και μικρή να μην υστερεί σε σχέση με τις μηχανές γραφείου. Ο στόχος τους ήταν η κατασκευή μιας μηχανής μικρής σε διαστάσεις, συμπαγούς, ελαφριάς και φορητής κατάλληλης για καθημερινή χρήση, με ορατή γραφή, ανθεκτική, εύκολης στον χειρισμό και αποτελεσματική σε όλους τους τομείς. Τα χαρακτηριστικά της ήταν: πλήρες πληκτρολόγιο 4 σειρών, μηχανισμός για την εναλλαγή των χαρακτήρων που θα τυπωθούν (shift) και κλείδωμα του μηχανισμού (Shift lock), δυνατότητα κίνησης προς τα πίσω (Backspace), εύκολη ρύθμιση των περιθωρίων, αυτόματη μεταφορά της μελανοταινίας στο αρχικό ρολό, δυνατότητα εκτύπωσης σε δύο χρώματα -με κατάλληλη μελανοταινία και δυνατότητα χρήσης μονών ή διπλών κενών. Η πρώτη φορητή Royal P κυκλοφόρησε το 1926 και θα φτάσει τις 1,4 εκατομμύρια πωλήσεις ως το 1947 που καθιερώθηκε ως η πρώτη στις εταιρείες κατασκευής γραφομηχανών. Η μεγάλη επιτυχία δεν οφειλόταν μόνο στην τελειότητα του αντικειμένου αλλά και στον πρωτοπόρο George Edmund Smith που ανέλαβε την προώθηση του νέου προϊόντος. Ο Smith συνέλαβε την ιδέα του χρώματος: η επιλογή της γραφομηχανής γίνεται από τη γραμματέα και όχι από τον διευθυντή, και είναι γνωστή η αγάπη των γυναικών στο χρώμα. Έτσι το καινούριο μοντέλο κυκλοφόρησε σε πολλά χρώματα. Η δεύτερη ασύλληπτη ιδέα του ήταν να τις προωθήσει μέσω ενός αεροπλάνου: η εταιρεία διέθεσε 75.000 δολάρια για να αποκτήσει ένα τρικινητήριο αεροπλάνο για την ταχύτερη παράδοση των μηχανών στους πολίτες. Το αεροπλάνο δεν θα μετέφερε μόνο τις μηχανές στα κατά τόπους καταστήματα της εταιρείας, αλλά θα τις πετούσε κυριολεκτικά με αλεξίπτωτο!! Ήταν το μεγαλύτερο διαφημιστικό τρικ της εποχής. Ένα μεγάλο ύφασμα απλώθηκε στο έδαφος ως στόχος και 11.000 μηχανές έπεσαν με αλεξίπτωτο. Αμέσως μετά την πτώση, οι περισσότερες προσγειώθηκαν με την επίπεδη επιφάνεια της συσκευασίας τους και όσες από αυτές ελέγχθηκαν,  δεν παρουσίασαν κανένα πρόβλημα. Το γεγονός απέδειξε ότι παρά το μικρό τους μέγεθος ήταν εξαιρετικά ανθεκτικές. «Η χώρα εντυπωσιάστηκε από τις μηχανές που έπεσαν από τον ουρανό» ήταν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (Popular SciencenΝοέμβριος 1927). Η συγκεκριμένη της συλλογής του Νόησις κατασκευάστηκε γύρω στο 1930