Αργαλειός Picanol President

Μέρος του αρχικού μηχανικού εξοπλισμού του βαμβακοκλωστηρίου ¨Άνω Εστία Εδέσσης¨ Ηλεκτροκίνητος με αυτόματη τοποθέτηση του μασουριού στη σαϊτα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΥΦΑΝΣΗΣ Η ύφανση επιτυγχάνεται με την κάθετη διασταύρωση των νημάτων. Τα νήματα σε παράλληλη διάταξη αποτελούν το στημόνι, το οποίο τοποθετείται κατά μήκος του υφάσματος, ενώ το νήμα που διασταυρώνεται κάθετα με τα νήματα του στημονιού ονομάζεται υφάδι, και τοποθετείται κατά πλάτος του υφάσματος. Τα νήματα του στημονιού κρατούνται τεντωμένα από τη μηχανή. Με το μηχανισμό των τελάρων κάθε δεύτερο νήμα έλκεται προς τα επάνω και τα υπόλοιπα συγκρατούνται προς τα κάτω. Η διαίρεση των νημάτων του στημονιού σε δύο τμήματα ονομάζεται διαχωρισμός και το μεταξύ τους διάστημα χώρισμα. Το νήμα του υφαδιού περνά με τη σαΐτα μέσα από το χώρισμα. Αυτό ονομάζεται ρίξιμο και κάθε νήμα του υφαδιού ονομάζεται κρόκη. Στη συνέχεια η κρόκη οδηγείται προς τα μέσα (σπρώχνεται σφικτά μέσα στην ύφανση με το χτένι), ενώ το πάνω και το κάτω τμήμα του στημονιού αλλάζουν θέση, κρατώντας έτσι την ύφανση σταθερή και προετοιμάζοντας παράλληλα την θέση για το πέρασμα της επόμενης κρόκης.

Το συγκεκριμένο μοντέλο "PRESIDENT" της Picanol παρουσιάστηκε το 1951. Ο ΑΡΓΑΛΕΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΕΩΣ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Η αρχαιότερη εικόνα αργαλειού βρέθηκε σε αιγυπτιακό πιάτο του 4000 π.Χ., η χρησιμοποίησή του έχει βαθύτερες ρίζες. Μικρά κομμάτια υφασμένου πανιού έχουν βρεθεί σε πολλές αρχαιολογικές έρευνες της Πρωτο-Νεολιθικής εποχής, από το 800 π.Χ. και μετά, ενώ πέτρινες ή κοκάλινες σαΐτες, που χρησιμεύουν για το πλέξιμο του υφαδιού στο στημόνι, έχουν βρεθεί συχνά σε ανασκαφές σε οικισμούς της ίδιας περιόδου. Οι χειροκίνητοι αργαλειοί χρησιμοποιούνται ακόμη για ύφανση σε μερικές χώρες με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούνταν στην παγκόσμια οικοτεχνία στο παρελθόν. Χρησιμοποιούνται επίσης για ερασιτεχνική απασχόληση ή χειροτεχνία. Οι αργαλειοί της βιομηχανίας στηρίζονται στις ίδιες βασικές αρχές λειτουργίας του παλιού αργαλειού. Οι πρώτοι αργαλειοί αποτελούνταν από ράβδους, οι οποίες ήταν χωμένες στο έδαφος, για να κρατούν τα νήματα και όλες οι λειτουργίες γίνονταν με το χέρι. Ο στερεωμένος στο έδαφος αργαλειός είχε το μειονέκτημα να καταλαμβάνει πολύ χώρο. Έτσι, στην Αίγυπτο και σε πολλές χώρες της Εγγύς Ανατολής στήνονταν στην ύπαιθρο, αλλά σε περιοχές με λιγότερο κατάλληλο κλίμα άρχισε να αναπτύσσεται ένα νέο είδος που μπορούσε να μείνει μέσα στο κατάλυμα. Τέτοιου είδους αργαλειοί πρωτοεμφανίστηκαν στην Ευρώπη στις αρχές της εποχής του Χαλκού γύρω στο 2000 π.Χ. και διατηρήθηκαν σε χρήση έως το 1200 μ.Χ. Πριν χιλιάδες χρόνια επινοήθηκαν ράβδοι για να επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του στημονιού. Πριν από αυτό ο διαχωρισμός γίνονταν με το χέρι, παίρνοντας στη σειρά ένα-ένα τα νήματα. Η επόμενη βελτίωση ήταν η επινόηση του μιταριού. Το μιτάρι στην αρχή ήταν ένα ραβδί με τρύπα, αργότερα εξελίχθηκε σε ένα κομμάτι σύρμα με ένα μικρό άνοιγμα και τελικά έγινε μία μεταλλική ταινία με μία τρύπα. Στους πρωτόγονους αργαλειούς υπήρχαν αρκετοί τρόποι για να τεντώνεται το στημόνι. Στον αργαλειό με αντίβαρο τα νήματα κρέμονταν σε μία εγκάρσια ράβδο με βάρη στα άκρα τους. Στον αργαλειό με λουρί ο χειριστής είχε δεμένο γύρω του ένα λουρί και πρόσθετε τάση στα νήματα γέρνοντας προς τα πίσω. Σε όλους τους πρωτόγονους αργαλειούς το νήμα περνιόταν μέσα από το χώρισμα με το χέρι και ήταν δεμένο σε ένα ξύλο. Στους σύγχρονους αργαλειούς αυτό επιτυγχάνεται με τη σαΐτα, η οποία στην απλούστερή της μορφή είναι ένα κομμάτι ξύλου το οποίο περιέχει συσκευασμένο το νήμα του υφαδιού (ένα κώνο ή καρούλι με νήμα). Τα μιτάρια και η σαΐτα αρχικά κινούνταν με το χέρι. Γύρω στο 500 π.Χ. οι Κινέζοι άρχισαν να αναπτύσσουν την τεχνική του μεταξωτού και για να φτιάξουν περίπλοκα σχέδια, άρχισαν να χρησιμοποιούν αργαλειό με πολλά μιτάρια. Η χρήση τους αποδείχθηκε κουραστική και έτσι το 200 π.Χ. σχεδίασαν έναν αργαλειό με ποδοκίνητα μιτάρια, με τη βοήθεια τροχαλιών, ελευθερώνοντας έτσι τα χέρια του χειριστή. Στο είδος αυτό του αργαλειού επίσης τα νήματα ήταν τυλιγμένα στην επάνω ράβδο και ξετυλίγονταν σιγά-σιγά, όσο προχωρούσε η ύφανση, ενώ το τελειωμένο μέρος τυλίγονταν σε μια δεύτερη ράβδο το αντί. Το είδος αυτό των αργαλειών, ελαφρά τροποποιημένο, διαδόθηκε πρώτα στις αραβικές χώρες και δια μέσω αυτών στην Ευρώπη τον 13ο αιώνα. Στη σύγχρονη εποχή, οι τελειοποιήσεις στους αργαλειούς συνίστανται στην εύρεση τρόπων για την κατάλληλη ή αυτόματη λειτουργία των μιταριών και της σαΐτας και τελικά της χρήσης αρχικά ατμού και μετέπειτα ηλεκτρισμού για τη λειτουργία της μηχανής. Η αυτοματοποίηση της σαΐτας είναι μια από τις πολλές ιδέες για τις οποίες έδειξε αρκετό ενδιαφέρον ο Leonardo da Vince (Λεονάρντο ντα Βίντσι). Μέχρι τον 17ο αιώνα όμως δεν έγινε ουσιαστική πρόοδος. Το 1786 κατοχυρώνεται μια ευρεσιτεχνία του Άγγλου εφημέριου Edmund Cartwright (Έντμοντ Καρτράιτ) και στα επόμενα δύο χρόνια ακολούθησαν δύο ακόμη βελτιωμένες παραλλαγές. Στον πρώτο αυτό μηχανοκίνητο αργαλειό το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίστηκε ήταν η μετατροπή της περιστροφικής κίνησης της πηγής ισχύος (ατμομηχανή ή υδροστρόβιλος) σε παλινδρομική κίνηση που χρησιμοποιεί ο αργαλειός (βλέπε Τ.Μ.Θ. 00408). Για τη μετατροπή αυτή ο Cartwright χρησιμοποίησε περιστρεφόμενους δίσκους, με μορφοποιημένη την κάθε πλευρά ή όψη τους έτσι ώστε να μεταδίδουν ταλαντευτικές κινήσεις στους μοχλούς. Όταν ο Cartwright έλυσε όλα τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν, κάλεσε επιχειρηματίες για μία επίδειξη. Αυτοί δεν δελεάστηκαν και έτσι ο Cartwright αποφάσισε να ξεκινήσει δική του επιχείρηση, προσλαμβάνοντας νέες κοπέλες σαν υφάντριες. Οι αργαλειοί του Cartwright ήταν μάλλον χοντροφτιαγμένοι, αλλά λειτούργησαν καλά. Πάντως δεν είχαν βιομηχανική και εμπορική επιτυχία. Η κύρια αξία τους βασίζονταν στο γεγονός ότι έδειξαν τη δυνατότητα μηχανοκίνησης. Μηχανοκίνητοι αργαλειοί από ανθρώπους σαν τον Horrocks (Χορόκς) και τον Roberts (Ρόμπερτς), χρησιμοποιήθηκαν και το επάγγελμα της ύφανσης, από τα πλέον επιδέξια της εποχής εκείνης, ανέλαβαν κορίτσια, που παρόλο ότι δούλευαν πολλές ώρες κάτω από δυσμενείς συνθήκες, ωστόσο αμείβονταν ελάχιστα.

Αυτόματη τοποθέτηση του μασουριού στη σαϊτα.